bugün izmir'deyim, yarın da dönücem sabahtan. şehrin hiçbir yerini de bilmiyorum. otogarı hariç asdfsd neyse sabah çıktım sokağa, otobüs duraklarında, yolda, banklarda, sahilde filan teyzelerle, amcalarla, genç kızlarla erkeklerle filan muhabbet ettim. dedim ki "ben şehir dışından geldim, yarın da dönücem, nereyi gezeyim?" sorduğum on izmirliden dokuzu alsancak dedi. alsancak'ta napiim dedim, geez işte ne bileyim dediler asdfsd ben istanbulluyum. tamam on senedir istanbulda yaşamıyor olabilirim ama istanbuldayken biri gelse bana dese ki ben şehir dışından geldim yarın da dönücem napiim burda diye, önce müzeleri, sonra galerileri, sonra avmleri tavsiye ederdim mesela. tek başına bir insanın kafeye gidip oturması kadar can sıkıcı bir şey olamaz. tek başına müze gezersin, sanat galerisi gezersin, hadi en olmadı boğaz turuna çıkarsın eminönünden. ne bileyim fenere balata sümüklü çocuk, buruşuk yaşlı fotoğrafı çektirtmeye de yollayabilirdim asdfgdfsda
bilemiycem şimdi aslında izmirliler de haklı arkadaşım. bu sıcakta deli mi sikti niye gidip klimalı biyerde oturmuyorsun der gibi baktılar bana yani. sahilde gezeymişim. sahil her yerde sahil işte. alt tarafı deniz kenarında beton bi yol, beton yolun bi tarafı deniz oraya da millet düşmesin diye duvar örerler yahut zincir çekerler böyle, diğer tarafı çimenlik. banklar olur oturup çekirdek çitlemelik. işte ağaç çiçek filan, sevgililer yiyişir banklarda. bu izmirde de böyle izmitte de böyle bakırköyde de böyle yani, sahil alt tarafı. her gün gördüğüm şey. napiim sahili. bak bak deniz martı işte. bi özelliği yok. kısacası şehri keşfedemedim hazırlıksız geldiğim için. o yüzden çok da beğenmedim. her yer birbirine benziyor zaten kaybolcam diye aklım çıktı. ama genel olarak insanlarını sevdim. çok sıcak kanlılar. bak izmitte "ölüyorum" desen dönüp de bakmıyor insanlar. ki dedim yani o da ayrı bi hikaye, bir kişi yardım etmedi. burda herkes kibar kibar sohbet etti, yardımcı oldu. güler yüz gösterdi. normalde bu sıcakta insanların asabi olmasını beklersin değil mi? tam tersiydi işte.
44 1 494 nolu {santralimizi|çağrı merkezimizi} {aradığınız {an|vakit|zaman}|aradığınızda}, {sizlere|siz değerli müşterilerimize|siz müşterilerimize|size} {yalnızca|sadece} {ayaklarınızı uzatıp|arkanıza yaslanıp} {keyif yapmak|oturma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder