doğup büyüdüğüm şehir, her ne kadar nüfus kağıdında ankara da yazsa doğduğum yer olarak addetmekten şeref duyarım izmiri. izmirde 13 senem geçti, çocukluk yılları falan, fakat izleri asla silinmedi. havasından mıdır suyundan mıdır bilinmez ama, medeniyetin beşiğidir izmir gözümde, her şeyin en güzeli bu şehirde vardır, yoksa bile olsa olsa bu şehirdedir dedirtir insana. öyle bir aidiyet duygusudur işte, istanbul için ahiret gibidir derler ya hani sözlük hani "gidişi var dönüşü yok" hesabı, asıl ahiret istanbul değil izmirdir, izmirli olanlar izmirde son yolculuğuna uğurlanmak, izmirde toprağa gömülmek isterler belki de, gizli gizli aralarında sözleşmiş gibi. son limandır izmir hatta son vapur.1995 yılında tanıştığım, 6 buçuk yıl boyunca sokaklarını, caddelerini gezdiğim, severek başlayıp, aşık olarak bıraktığım şehir. liseyi bitirmis ve universitesini arayan biri olarak adımlarımı
attıgım bu sehirde yasadığım yıllar hayatimin en guzel donemleri idi sanirim. soguk kış gecelerinde esen sert rüzgarları, yazın bunaltıcı sıcaklığı ve her daim samimi yüzleri ile, bir baska dünya oldu benim icin izmir. canım sıkıldığında alsancak'ta bir bara gittim, oturup denizin sakin dalgalarını izledim. daha doldurulmamıştı deniz şu an olduğu gibi. çarpan dalgalar kimi zaman yola ulaşırdı, kimi zaman ege rüzgarı vururdu yüzümüze oturduğumuz sahil meyhanelerinde. eve dönüş için beklediğimiz eshot otobüsleri ve yoldaş olduğumuz diğer öğrenciler olurdu ortak duygularımızı paylaşan. kıbrıs şehitleri caddesinde gezerken, ara sokaklardan gelen müzik sesleri ve acaba bu akşam nereye gitsek telaşı olurdu sadece aklımızda. imbat'da mı içsek biramızı yoksa sirena'da mı diye düşünürdük. otobüse binip bornova'ya döndüğümüzde sıcak bir yuva karşılardı yine bizi. meydana geldiğimizde birer çorba içmek için girdiğimiz lokanta bile tanıdıktı artık. yaşadığımız bazı şeyler vardır ki hayata dair güzel izler bırakan. işte, izmir oldu o izlerin yaşandığı yer benim için. hem sıcak, hem samimi hem de dost olarak. bir şehir varsa ki sevilecek. ismi izmir olmalı bence.
44 1 494 nolu {santralimizi|çağrı merkezimizi} {aradığınız {an|vakit|zaman}|aradığınızda}, {sizlere|siz değerli müşterilerimize|siz müşterilerimize|size} {yalnızca|sadece} {ayaklarınızı uzatıp|arkanıza yaslanıp} {keyif yapmak|oturma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder