11 Haziran 2012 Pazartesi

Çeşme Arçelik Servisi | 444 1 494

oncelikle soyleyeyim, izmirliyim. izmir dogumlu degilim ama orantiya vurdugumuzda hayatimin %90 gibi bir kismi izmir'de gecti. dolayisiyla kendime izmirli demekte beis gormuyorum. bahsedilen haber gercekse "biz ataturkcuyuz" diyip karsiliginda mor olan insanlar, akp yuruyusu yapanlara tepki gosterenler, onlari dislayanlar gercek izmirli mantigini kavrayabilmis degillerdir. ben izmir insanini seviyorum. ancak gercek izmir insanini seviyorum. ben kaza yaptigimda o kazada kendisine carpma ihtimalim olan teyze altindan likir likir yag yakan arabanin tutusma riskini gozardi ederek kosarak yanima gelip "evladim iyi misin? su getirin cocuga!" diye benim yanimda oldugu icin, hic tanimadigim bir seyyar satici ikimizde de bozuk para cikmayinca "olsun problem degil, bir dahaki gelisinde verirsin, gelmezsen de canin sagolsun" diyebildigi icin,

 

Çeşme Arçelik Servisi | 444 1 494

 

kaldirimda birisine yanlislikla carpinca "ne carpiyon lan it" degil de "kusura bakmayin" diye kendisinde hata olmasa bile ozur diledigi icin, camiyle yanyana olan alkollu mekan varken ikisinden de cikan insanlar birbirlerine selam verdikleri icin seviyorum bu sehri. izmir buyuk sehirde koy hayati yasatan bir yer. insan iliskileri burada kafanizi cok rahat tutacak, sizi mutlu edecek derecede iyi. ancak izmir'de cok uzuldugum bir sey var. izmirli olmayi ozumseyebilmis gercek izmir insani yukaridakileri yaparken, izmirli olmayi acik sacik giyinmeyeni, kendinden olmayani dislamak sanan, fasizme yakin bir noktaya gelmeyi modernlik olarak algilayan, elindeki bira sisesini biradan keyif aldigi icin degil de "bakin ben alkol aliyorum, siz almiyorsunuz, ne kadar da geri kafalisiniz" demek icin tutan insanlari sevmiyorum. ve maalesef izmir'de bu insanlardan da bol bol var. izmir de bu insanlar yuzunden disarida hosgoru sehri izmir olarak taninamiyor bir turlu. hosgoru dedigin acik giyinip alkol alan insanlarin rahat yasamasini saglamak degildir sadece. hosgoru dedigin senden olmayani da kucaklayabilmektir. "ataturkcuyum" diyen bir izmir insani ornegi vereyim size. bir gun otobusteyiz, kani kaynayan, bol atar yapan bir ergen grubu yuksek sesle konusuyor. otobusteki insanlar rahatsiz oldu, tartisma basladi. en son bir teyze -ki ogretmenmis kendisi, oyle soyledi- basladi konusmaya: "siz nasil ataturkcusunuz, bu mudur ataturkcu gencligin hali?". lan? ataturkculukle bagirmanin ne alakasi var? ogretmen olan bir kadin bile, en ufak bir tahammulsuzlugunde konuyla alakasi hic olmayan ataturkculuk kavramini one atip, diger insanlari ataya saygi duymamakla sucluyor. bu mu yani izmirli mantigi? hayir esas ic acitan, "ataturkcuyum" diyenlere sor bakalim "ataturkculuk nedir?" diye, yarisindan cogu "eee, yani iste, ataturk ilkelerini takip etmek, felan." minvalinde cevaplar verecektir. ileri oldugunu, diger insanlardan daha kulturlu, bilgili olduklarini, bu yuzden acik goruslu olduklarini iddia ederler, ama bir bok bildikleri yoktur maalesef. acik goruslulukten anladiklari herkesin kendi hayatini yasayacagi, bunun kimseyi alakadar etmeyecegi degil, acik giyinip, alkol alip dagitilmasi gerektigidir. arkadasim ben de kopek gibi iciyorum, ama bunu "modernlik" adi altinda degil, alkolu sevdigim icin yapiyorum. kimseye de ictigimi gostermek gibi bir cabam yok. sikimde olmaz.

44 1 494 nolu {santralimizi|çağrı merkezimizi} {aradığınız {an|vakit|zaman}|aradığınızda}, {sizlere|siz değerli müşterilerimize|siz müşterilerimize|size} {yalnızca|sadece} {ayaklarınızı uzatıp|arkanıza yaslanıp} {keyif yapmak|oturma

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder