yazın bile yorganla yatıyorum. sabaha kadar terden sırılsıklam oluyorum ama gene de bu alışkanlığımdan vazgeçemiyorum. hem de sanki üşüyormuş gibi üstüme sıkı sıkı sararak yatıyorum yorganla. anneme küçükken hiç "anne ben nasıl geldim?" diye sormadığım için çok üzüldüğümden dolayı 27 yaşımda bunu sordum dün sabah kahvaltısında. çocukluğumun son ritüeliydi bu sanırım. bir çılgınlık edip otogara gitsem, otobüslerden birine atlasam, biliyorum ki gittiğim yerde beni karşılayacak biri yok. birini geçirmeye otogara gitsem, biliyorum ki otobüs uzaklaştıktan sonra dudak titreterek ağlayacağım.
44 1 494 nolu {santralimizi|çağrı merkezimizi} {aradığınız {an|vakit|zaman}|aradığınızda}, {sizlere|siz değerli müşterilerimize|siz müşterilerimize|size} {yalnızca|sadece} {ayaklarınızı uzatıp|arkanıza yaslanıp} {keyif yapmak|oturma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder