kpss'ye b grubundan hazırlanıyordum, sgk'da icra memuru olmak için. okulla beraber arada sırada vakit buldukça gece yarıları kpss çalıştım, kasımda atanma hayalim vardı. az önce ilk kez deneme çözdüm ve matematiğin hepsini doğru yaptım. sevinmek yerine üzüldüm. okul bu yıl bitecekti. ama uzadı, okulun saçmalığı yüzünden. yani kasımda atanamayacağım, çünkü o sırada hala öğrenci olacağım. ve yine de hala kpssye çalışıyorum, niyeyse. hale bak. hayat çok kötü, acımasız falan diyenlere içten içe gülerdim, ne var ki sanki hayatta derdim ama, demek ki hayalkırıklığı gerçekten çok kötüymüş, sanırım o insanlar da hayalkırıklığını, umutsuzluğu, uğraşlarının, çabalarının bir anda uçup gidişini görenler. oysa her şeyin gerçekten de harika olmasına o kadar az kalmıştı ki, çok az ya, çok ama çok az kalmıştı. sonunda olacaktı. ama yok, yine kaçtı. kimse benim kadar salakça bir hırsa ve şanssızlığa düşmesin. ulan biri cikip bana deseydi, " amerika'ya gideceksin ve hayatinin kadiniyla tanisacaksin. ayrica bir de kolombiya' li olacak. dizlerini titretecek. her dakika onunla yatip onunla kalkacaksin. ustune gidip bir de hayatini birlestirmek icin planlar yapacaksin." vallahi gotumle bile degil nerem ile gulecegimi sasirirdim. en ilginci ise diger kadinlarin cazibesini bir anda kaybetmesi gozumde. vallahi hala saskinim ulan. ruyadir belki diyorum ama uyanmak da istemiyorum...
44 1 494 nolu {santralimizi|çağrı merkezimizi} {aradığınız {an|vakit|zaman}|aradığınızda}, {sizlere|siz değerli müşterilerimize|siz müşterilerimize|size} {yalnızca|sadece} {ayaklarınızı uzatıp|arkanıza yaslanıp} {keyif yapmak|oturma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder