kendi insanımdan, kendi ülkemden nefret etmeye başladım. sokaklarda gezerken insanların garip bakışlarından saçma tavırlarından bıktım usandım artık. bu ülkenin %70'inin boş kafalı salak insanlar olduğunu düşünüyorum ve onlardan uzak durmaya bile mecalim kalmadı. bu derece cehalet ve kültürsüzlüğün içerisinde insanları anlamakta güçlük çekiyorum. kavga etmekten nefret eden, insanlar ile konuşarak bütün sorunlarını çözebileceğine inanan biriyim ve hayatımı bu yönde sürdürüyorum lakin sırf bu yüzden kavgayı sevmediğim için bayan erkek ayırt etmeksizin herkese nazik ve naif davrandığım için kimi zaman çevremden gay yakıştırması duyuyorum ve bundan tiksinmeye başladım. hiç olmadığım bir sıfata bürünmek ve insanlara öyle olmadığımı anlatmaktan daha saçma hiçbir şey olamaz. üstelik ben onları kırmadan bu konuyu anlatırken onlar daha da abartıyor işi, günün birinde ''lan .mına koduklarım gidin bakalım bir sorun ananıza gay miyim değil miyim öğrenirsiniz lan'' diye haykıracağım ama ne zaman olacak bu bilmiyorum.
44 1 494 nolu {santralimizi|çağrı merkezimizi} {aradığınız {an|vakit|zaman}|aradığınızda}, {sizlere|siz değerli müşterilerimize|siz müşterilerimize|size} {yalnızca|sadece} {ayaklarınızı uzatıp|arkanıza yaslanıp} {keyif yapmak|oturma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder