hikayenin ozeti neydi? tas devrinde bir muzisyen var, kendi gayretleriyle bir muzik enstrumani yapiyor, bunu toplumuna caliyor, herkes cok seviyor. fakat bir sure sonra toplumda birileri "bunun egitimi yokmus" diyerek soylenti yayiyorlar, muzisyeni uzuyorlar, muzisyen de yitip gidiyor, imi timi belirsiz oluyor. bu hikayenin otobiyografik yonu az evvel anlattigim,
ve de takip etmis birisini zitmayacagi muhakkak. cem yilmaz bu son karikatur/cizgi hikayesinde sunu diyor olmali: "insanlarin dudugu bilmedigi bir toplumda gitar uyduruyorum, herkes mutlu oluyor, ama hala egitiminin namumkun oldugu bir kavramin egitimine tabi olmadigim icin elestirilebiliyorum. boyle mesnetsiz, tabansiz elestiriler beni yildiriyor."
44 1 494 nolu {santralimizi|çağrı merkezimizi} {aradığınız {an|vakit|zaman}|aradığınızda}, {sizlere|siz değerli müşterilerimize|siz müşterilerimize|size} {yalnızca|sadece} {ayaklarınızı uzatıp|arkanıza yaslanıp} {keyif yapmak|oturma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder